Vandaag, 26 april 2020, hebben wij met ons allen onze koning, Toon Relou, uitgeleide gedaan bij zijn reis naar het crematorium in Uden.
Op 20 april 2019 is hij koning geworden en precies een jaar later, 20 april 2020, is Toon overleden. Hij was een van de velen die door het coronavirus werd getroffen. Aanvankelijk leek hij wat op de krabbelen, maar helaas op onze gebruikelijke clubavond maandagavond 20 april moest hij zich overgeven.
Na steeds tijdens het koning schieten ergens in de middenmoot te zijn geëindigd, wist Toon dus op 20 april vorig jaar van meet af aan de koppositie te nemen en deze jaarlijkse strijd op een vorstelijke manier af te sluiten met de koningstitel.
Traditiegetrouw wordt de regerende koning thuis feestelijk afgehaald voor de nieuwe strijd. Toon was er al op voorbedacht, want enkele weken geleden informeerde hij al hoe dat dit jaar zou gaan op zaterdag 25 april. Hij was immers met zijn Riekie verhuisd naar een comfortabel appartement op het Bastion. Vanaf het balkon hield hij vorstelijk alles in de gaten wat er te doen was.
Helaas heeft de natuur anders beslist: wij moesten op aanwijzing van hogerhand het koning schieten uitstellen. De overgang van de zomer- naar de wintertijd 24 oktober leek ons een geschikt alternatief.
Helaas. Toon zal de strijd niet mogen aangaan om zijn titel te verdedigen. De natuur had hem in zijn greep gekregen. Zo sterk als wij hem altijd hebben gekend in de voorbije 42 jaar, zo snel moest hij het nu afleggen. Hij leek terug te komen, maar helaas verliep het anders.
Toon was een trouw lid, nooit was het te veel als wij een beroep op hem deden. Dat ging dan vooral als er wat getimmerd, gemetseld of wat ook moest worden. Wit hoedje op; zijn metselemmer was zijn vaste uitrusting met daarin de duimstok, stumpke timmermanspotlood, een hamer, metseltouw en een troffel. Eerst bekijken, want meten is weten. Als we wat haast wilden maken, trapte hij op de rem: het moet toch goed worden, of nie dan?
In 2010 trad hij toe tot het bestuur van de club: jawel als commisaris onderhoud en materieel. Helaas maakt hij zijn zittingsperiode niet vol.
Op het punt van schieten was Toon een stille; aan wedstrijden deed hij praktisch altijd mee.
Soms schoot hij figuurlijk uit zijn slof met flinke scores. Zelfs zorgde hij voor een primeur, want in 2009 behaalde hij zilver op het landelijk bondskampioenschap indoor.
Op schietgebied had hij nog een bijzondere eigenschap. Op de Koningsspelen, de straatspeeldag en op het oogstfeest bij Hoeve Strobol wist Toon de kleine jeugd op speelse wijze onder de boog te zetten. Hij genoot dan zichtbaar als zijn pupil hoe klein of groot ook een perfect schot wist te lossen. Het kleine grut dat wat afstandelijk stond toe te kijken, sleepte hij als het ware naar de schietlijn en duwde ze een boog in de hand. Hij kreeg het klaar. Mooi om te zien.
Toon ontpopte zich op onze clubavonden als iemand die overal van alles af wist. Wie heeft waar grond of een huis gekocht of over het aantal koeien en/of varkens een boer had, wie was gestopt of anderszins ging veranderen: hij wist het naadje van de kous. Vroeg je, of dat echt allemaal zo was en hoe hij dat wist, kreeg je steevast het antwoord: omdat ik het weet en omdat ik het zeg. Einde discussie.
Helaas is het nu definitief einde discussie. Wij wensen zijn vrouw, Riekie, sterkte met het verwerken van dit afscheid.
Toon dank voor alles.
O, ja, wil je nog even een goed woordje doen bij je naamgenoot uit Padua?
